“Cóż, należymy do narodu, którego losem jest strzelać
do wroga z brylantów.”
prof. Stanisław Pigoń
Te pełne dramatyzmu i tak tragicznie trafnej konstatacji słowa oddają ogrom straty, jaką poniosła kultura polska dnia 4 sierpnia 1944 r., kiedy ten młody poeta i zarazem żołnierz batalionu “Parasol” Armii Krajowej zginął od kuli snajpera w czwartym dniu powstania warszawskiego.
Pozostały po K.K. Baczyńskim wiersze i pamięć pięknej postawy Pokolenia Kolumbów.
Zachęcamy do odwiedzenia stron internetowych poświęconych Poecie i Jego czasom.
www.baczynski.of.pl
www.baczynski.art.pl
***
Kalendarium życia i twórczości K.K. Baczyńskiego
www.rawelin.foxnet.pl/zopa/kkbzycz.htm
***
Poezja walczącej Warszawy:
www.requiem1944.bloog.pl
***
Jedną z najnowszych publikacji poświęconych Poecie jest bardzo interesująca monografia Wiesława Budzyńskiego pt. „Warszawa Baczyńskiego”.
Bardzo pochlebnie pisze o tej książce varsavianista Jerzy Majewski:
„Fotografie parad wojskowych, eleganckich ulic, tłumów spacerowiczów w Alejach Ujazdowskich, słynnego pisarza Tomasza Manna podpisującego bestsellery w restauracji u Fukiera, Mariana Hemara i Jana Kiepury pozujących do zdjęcia przed lśniącym chromami mercedesem, uznanego malarza kolorysty Romana Kramsztyka na dorocznej wystawie obrazów – taka była Warszawa dzieciństwa i wczesnej młodości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Są też zdjęcia późniejsze. Ruin, dymów nad płonącym gettem i powstańczych barykad. Blisko dwieście zdjęć przedstawia dwa miasta. To sprzed 1939 r. – radosne, eleganckie, oddające się sztuce, polityce i beztroskim zabawom. I miasto wojenne. Tragiczne, pełne śmierci i zniszczenia.
Książka jest opowieścią o życiu Baczyńskiego, przeplataną widokami miasta. Pełna jest też młodzieńczych rysunków poety, znanych dotąd nielicznym. Akwarele, grafiki, rysunki ołówkiem wprawdzie nie dorównują poezji artysty, ale niekiedy są głęboko zastanawiające. Na rysunkach z lat okupacji obok sielankowych pejzaży stanowiących nierzadko ilustracje do wierszy oglądać możemy sceny dramatyczne. Na jednym z nich leży wywrócony człowiek obrzucany kamieniami, gdzie indziej “żołnierz wolności” zrywa rękami zasieki z drutu kolczastego, we własnym ekslibrisie zaś Baczyński jako rycerz walczy ze złem.
Lata okupacji to jednak czas literackiego debiutu Baczyńskiego. To wtedy wchodził on w swe dorosłe życie literackie. Czasu miał niewiele. Od razu też przekonany był o doniosłości swej poezji. Rodziło to napięcia między nim a uznanymi już poetami. Gdy w podczas Nowego Roku, w 1942 r. Baczyński czytał swe wiersze w Stawisku u Iwaszkiewiczów, dużo starszy gospodarz pozwolił sobie na kilka uwag. Młody poeta natychmiast z nieśmiałego chłopca przemienił się w oburzonego autora.
“Po jakimś konspiracyjnym wieczorze, w trakcie którego Krzysztof czytał swe wiersze, Miłosz podszedł do Baczyńskiego i powiedział – czytamy w książce – Słuchaj, ty będziesz większy ode mnie! – Ja już jestem większy od ciebie – odparł Krzysztof. Zabrzmiało to szalenie zabawnie, bo Baczyński był od Miłosza sporo niższy i sporo młodszy””.
(Wiesław Budzyński “Warszawa Baczyńskiego”, Oficyna Literacka “Noir sur Blanc”)
Speak Your Mind